حداقل سن ازدواج در ایران

امروزه در ایران محدودیت سنی برای ازدواج وجود ندارد و ازدواج در هر سنی ممکن است. ازدواج کودکان هم در سنت و هم در قانون ایران وجود دارد. منتها ازدواج دختر کمتر از ۱۳ ساله و پسر کمتر از ۱۵ سال «منوط است به اذن ولی به شرط مصلحت با تشخیص دادگاه صالح». ازدواج قبل از بلوغ (۹ سال قمری در دختران و ۱۵ سال قمری در پسران) توسط ولی کودک (پدر و جد پدری) انجام می‌شود. تشخیص دادگاه نیز کاملا از عرف منطقه تاثیر می‌گیرد.^[۱]

یادت باشه همیشه خودت را بینداز تا بگیرنت 

اگه خودتو بگیری می اندازنت

قله ایی که چند بار فتح شود بی شک تفریگاه عمومی می شود.

مواظب دلت باش

پس حتما مواظب دلت باش

مادر پسرک فقیر مریض بود. پسرک به داروخانه رفت و از بی پولی ، مجبور شد داروهای مورد نظر را بدزدد. اما گیر می افتد وداروها را از او می گیرد. همان زمان مردی او را میبیند.وقتی متوجه می شود که جریان چیست ، پول داروها را حساب می کندوداروها را به او می دهد. سی سال بعد همان مرد ناگهان در محل کار خود سکته می کند و نقش بر زمین می شود. زمانی که اورا به بیمارستان می برند،می فهمد هزینه ی عمل بسیار سنگین است .روزی یکی از بچه های آن مرد کنار تخت پدر صورت حسابی را می بیند که زیر آن پرداخت شد را نوشته بود.ویک یادداشت دیگر  <<این هزینه سی سال پیش پرداخت شده است >>در واقع او همان پسرکی بود که آن مرد سی سال پیش آن کار را برایش کرده بود

پیامبر (ص):

قبر هرروز پنج مرتبه انسان را صدا می زند:

1-من خانه فقر هستم با خود گنج بیاورید

2-من خانه ترس هستم با خودتان انیس بیاورید

3-من خانه مارها و عقرب ها هستم با خودتان پادزهر بیاورید

4- من خانه تاریکی ها هستم با خودتان روشنایی بیاورید

5- من خانه ریگ ها و خاک ها هستم با خودتان فرش بیاورید

---------------------------------------------------------------------

1-گنج : لا اله الا الله

2-انیس:تلاوت قرآن

3-پادزهر : صدقه ،خیرات

4- چراغ: نماز ،نماز شب

5- فرش :عمل صالح

نظر مراجع تقلید را در مورد حکم شرعی بازی کردن با پاسور (ورق)

نظر مراجع در رابطه با بازی شطرنج و پاسور:

امام حسن مجتبی (ع):

شناخت هدايت

« وَ اعْلَمُوا عِلْمًا يَقينًا أَنـَّكُمْ لَنْ تَعْرِفُوا التُّقى حَتّى تَعْرِفُوا صِفَةَ الْهُدى، وَ لَنْ تُمَسِّكُوا بِميثاقِ الْكِتابِ حَتّى تَعْرِفُوا الَّذى نَبَذَهُ وَ لَنْ تَتْلُوَا الْكِتابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ حَتّى تَعْرِفُوا الَّذى حَرَّفَهُ، فَإِذا عَرَفْتُمْ ذلِكَ عَرَفْتُمُ الْبِدَعَ وَ التَّكَلُّفَ وَ رَأَيْتُمْ الْفِرْيَةَ عَلَى اللّهِ وَ التَّحْريفَ وَ رَأَيْتُمْ كَيْفَ يَهْوى مَنْ يَهْوى.»

به يقين بدانيد كه شما هرگز تقوا را نشناسيد تا آن كه صفت هدايت را بشناسيد، و هرگز به پيمان قرآن تمسّك پيدا نمىكنيد تا كسانى را كه دورش انداختند بشناسيد، و هرگز قرآن را چنان كه شايسته تلاوت است تلاوت نمىكنيد تا آنها را كه تحريفش كردند بشناسيد، هر گاه اين را شناختيد بدعتها و بر خود بستن ها را خواهيد شناخت و دروغ بر خدا و تحريف را خواهيد دانست و خواهيد ديد كه آن كه اهل هوى است چگونه سقوط خواهد كرد.

نَصوح مردى بود شبيه زنها ، صورتش مو نداشت و سينه‌هايي برجسته چون سينه زنها داشت و در حمام زنانه كار مى كرد. او سالیان متمادی

ولادت علی علیه السلام بنا بوشته مورخين

 . مرد لاف زن

 یك مرد لاف زن, پوست دنبه‌ای چرب در خانه داشت و هر روز لب و سبیل خود را چرب می‌كرد و به مجلس ثروتمندان می‌رفت و چنین وانمود می‌كرد كه غذای چرب خورده است. دست به سبیل خود می‌كشید. تا به حاضران بفهماند كه این هم دلیل راستی گفتار من. امّا شكمش از گرسنگی ناله می‌كرد كه‌ ای درغگو, خدا , حیله و مكر تو را آشكار كند! این لاف و دروغ تو ما را آتش می‌زند. الهی, آن سبیل چرب تو كنده شود, اگر تو این همه لافِ دروغ نمی‌زدی, لااقل یك نفر رحم می‌كرد و چیزی به ما می‌داد. ای مرد ابله لاف و خودنمایی روزی و نعمت را از آدم دور می‌كند. شكم مرد, دشمن سبیل او شده بود و یكسره دعا می‌كرد كه خدایا این درغگو را رسوا كن تا بخشندگان بر ما رحم كنند, و چیزی به این شكم و روده برسد. عاقبت دعای شكم مستجاب شد و روزی گربه‌ای آمد و آن دنبة چرب را ربود. اهل خانه دنبال گربه دویدند ولی گربه دنبه را برد. پسر آن مرد از ترس اینكه پدر او را تنبیه كند رنگش پرید و به مجلس دوید, و با صدای بلند گفت پدر! پدر! گربه دنبه را برد. آن دنبه‌ای كه هر روز صبح لب و سبیلت را با آن چرب می‌كردی. من نتوانستم آن را از گربه بگیرم. حاضران مجلس خندیدند, آنگاه بر آن مرد دلسوزی كردند و غذایش دادند. مرد دید كه راستگویی سودمندتر است از لاف و دروغ.

پیش بینی علی ع از سب آن حضرت توسط دشمنانش

قسمت چهارم

امام علی علیه السلام در نهج البلاغه در یکی از خطبه‌ها از آینده ای نزدیک خبر می‌دهد که شخصی می آید و به مردم دستور می‌دهد که آن حضرت را سبّ کنندوبیزاری جویند . وحتی از اوصاف ظاهری این شخص که سب آن حضرت را در میان مسلمین رواج خواهد داد ، خبر می‌دهد

 در خطبه 61 نهج البلاغه می فرماید :

 أَمَّا إِنَّهُ سَیَظْهَرُ عَلَیْکُمْ بَعْدِی رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُومِ ، مُنْدَحِقُ الْبَطْنِ یَأْکُلُ مَا یَجِدُ وَ یَطْلُبُ مَا لَا یَجِدُ، فَاقْتُلُوهُ وَ لَنْ تَقْتُلُوهُ، أَلَا وَ إِنَّهُ سَیَأْمُرُکُمْ بِسَبِّی وَ الْبَرَاءَةِ مِنِّی، أمَّا السَّبُّ فَسُبُّونِی فَإِنَّهُ لِی زَکَاةٌ وَ لَکُمْ نَجَاةٌ، وَ أَمَّا الْبَرَاءَةُ فَلَا تَتَبَرَّءُوا مِنِّی، فَإِنِّی وُلِدْتُ عَلَى الْفِطْرَةِ وَ سَبَقْتُ إِلَى الْإِیمَانِ وَ الْهِجْرَة .

 خطبة له علیه السلام (61) قبل أیام من استشهاده .

 در میان شما پس از من مردى گلو گشاد و شکم برآمده‏اى قد علم خواهد کرد ، هر چه را که پیدا کند خواهد خورد و هر چه را که پیدا نکند جستجو خواهد نمود . او را بکشید و هرگز او را نخواهید کشت‏ .

او شما را به دشنام دادن به من و بیزارى از من دستور خواهد داد [در صورت اجبار] به من دشنام بدهید ؛ زیرا دشنام به من ، مرا پاک می کند و براى شما موجب رهائى است‏ ؛ ولى اگر تبرى و بیزارى از من را بر شما عرضه کند ، از من تبرى مجوئید ؛ زیرا من بر فطرت پاک اسلام متولد شده‏ام و پیش از همه به ایمان و هجرت نائل گشته ‏ام .

 همچنین حاکم نیشابوری در المستدرک در تفسیر سوره نحل می‌نویسد :َقال علی رضی الله عنه : « إنکم ستعرضون على سبی فسبونی ، فإن عرضت علیکم البراءة منی ، فلا تبرءوا منی ، فإنی على الإسلام ، فلیمدد أحدکم عنقه ، ثکلته أمه ، فإنه لا دنیا له ولا آخرة بعد الإسلام ، ثم تلا (إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئنِ‏ُّ بِالْایمَانِ) (النحل/ 106) » . صحیح الإسناد ولم یخرجاه .

 المستدرک علی الصحیحین ، الحاکم ، ج2 ،‌ ص358 ، باب قصة الحجر المدری حین اجبر علی لعنة علی رضی الله عنه ولعن آمره بحسن القول .

 امام علی علیه السلام فرمود : در آینده ، شما را وادار می‌کنند که مرا سبّ کنید ، (اگر مجبور بودید) پس سب کنید ؛ ولی اگر دستور دادند که از من بیزاری بجویید ، نپذیرید ؛ زیرا من بر اسلام هستم (برائت از من ، برائت از اسلام است) در این صورت گردن خود را (برای بریده شدن) بکشد ؛ ( اما کسی که از من بیزاری بجوید ) پس مادرش به عزایش بنشیند ؛ زیرا او بعد از خارج شدن از اسلام نه دنیا دارد و نه آخرت ، سپس این آیه را خواندند « الا من اکره ...

 و نیز در همان باب این روایت را نقل می‌کند :

 عن عبد الله بن طاوس ، عن أبیه ، قال : کان حجر بن قیس المدری من المختصین بخدمة أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب رضی الله عنه ، فقال له علی یوما : یا حجر إنک « تقام بعدی فتؤمر بلعنی فالعنی ولا تبرأ منی » . قال طاوس : فرأیت حجر المدری وقد أقامه أحمد بن إبراهیم خلیفة بنی أمیة فی الجامع ووکل به لیلعن علیا أو یقتل فقال حجر أما إن الأمیر أحمد بن إبراهیم أمرنی أن ألعن علیا فالعنوه لعنه الله . فقال طاوس : فلقد أعمى الله قلوبهم حتى لم یقف أحد منهم على ما قال .

 المستدرک علی الصحیحین ، الحاکم ، ج2 ،‌ ص358 ، باب قصة الحجر المدری حین اجبر علی لعنة علی رضی الله عنه ولعن آمره بحسن القول .

 حجر بن قیس مدرى ، از کسانى بود که ویژگى خاصى نزد حضرت على علیه السّلام داشت . در یکى از روزها ، حضرت على علیه السّلام خطاب به وى ، فرمود : اى حجر ! پس از من ، تو را وادار می کنند که مرا لعنت کنى ، پس آن را انجام ده ، لیکن از من تبرّى مجو !

طاووس ، می گوید: حجر را در حالى دیدم که احمد بن ابراهیم ، خلیفه اموى ، دستور داده بود وى را به مسجد جامع ببرند و کسى را بر او گمارده بود که حجر على علیه السّلام را لعنت کند ، و در صورت امتناع ، کشته شود ! گفت : اى مردم ! امیر احمد بن ابراهیم به من دستور داده است تا على علیه السّلام را لعنت کنم ، اینک او را لعنت کنید که لعنت خدا بر او باد ! گفتار حجر ، ایهام داشت ( دو پهلو بود ) و براى همین است که طاووس مى‏گوید : خداى تعالى گوش دل مخالفان را کر کرد ، به طوریکه متوجه نشدند که منظور حجر چیست .

اذیت کردن علی (ع)، اذیت رسول خدا

قسمت سوم

هیثمی در مجمع الزوائد به نقل از سعد بن أبی وقاص می‌نویسد :

 قال: کنت جالساً فی المسجد ، أنا ورجلان معی ، فنلنا من علی ، فأقبل رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم غضبان یعرف فی وجهه الغضب ، فتعوذت باللّه من غضبه ، فقال: «ما لکم وما لی ؟ من آذى علیّاً فقد آذانی». رواه أبو یعلى والبزاز باختصار ورجال أبی یعلى رجال الصحیح غیر محمود بن خداش وقنان، وهما ثقتان.

 مجمع الزوائد ، ج9 ، ص129 و تاریخ مدینة دمشق ، ابن عساکر ، ج42 ، ص204و البدایة والنهایة ، ج7 ، ص383 .

 سعد بن أبی وقاص می گوید من و دو نفر دیگر از همراهانم در مسجد نشسته بودیم ؛ پس به علی جسارت کردیم ؛ رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم با عصبانیت به ما رو کرده در حالیکه خشم ایشان در چهره شان دیده می شد ؛ پس از غضب ایشان به خدا پناه بردم ؛ حضرت فرمودند : با من چه کار دارید ( چرا من را آزار می دهید ؟) هرکس علی را آزار دهد من را آزرده است .

 ابو یعلی و بزار این روایت را به صورت خلاصه نقل می کنند و راویان سند ابو یعلی ، راویان اسناد صحیح بخاری است ؛ غیر از محمود بن خداش و قنان و آن دو نیز مورد اطمینان هستند .

 أبی بکر احمد بن موسی بن مردویه اصفحانی و نیز علّامة شیخ بها الدین أبو القاسم رافعی می‌نویسند :

عن جابر الأنصاری عن عمر بن الخطاب ، قال : کنت أجفو علیا ، فلقینی رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) فقال : " إنک آذیتنی یا عمر ! " . فقلت : أعوذ بالله ممن آذى رسوله ! قال : " إنک قد آذیت علیا ، ومن آذى علیا فقد آذانی " .

 مناقب علی بن أبی طالب (ع) وما نزل من القرآن فی علی (ع) ، أبی بکر أحمد بن موسى ابن مردویه الأصفهانی ، ص 81 و التدوین فی أخبار قزوین ، ج1 ،‌ ص460 ، باب العین فی الآباء .

 از جابر بن عبد الله الانصاری از عمر بن خطاب روایت شده است که گفت : به علی بدی می کردم ؛ پس رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم من را دیده و فرمودند : ای عمر ؛ مرا آزرده ای ؛ گفتم : از دست کسی که رسول خدا را آزرده ، به خدا پناه می برم ؛ حضرت فرمودند : تو علی را آزرده ای و هر کس علی را بیازارد مرا آزرده است .

حکم فقهی سیم کارتهای رایتل (تماس تصویری )

نظر شما در مورد امکان مکالمه تصویری (سیم کارت رایتل )که جدیدا توسط یکی از اپراتورهای تلفن همراه ارائه می شود چیست ؟

آیت الله مکارم شیرازی

به یقین مفاسد این کار از فوائد آن بیشتر است و منشأ مفاسد جدیدی در جامعه ما که متاسفانه درگیر مفاسد مختلفی است خواهد شد و با توجه به این که ضرورتی برای اصل این کار نیست بنابراین شرکتهای خصوصی و دولتی باید از آن خودداری کنند و مکلفین نیز باید از خرید آن خودداری نمایند.

قسمت دوم

ناسزا به علی ، ناسزا به رسول خدا

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْجَدَلِیِّ قَالَ : دَخَلْتُ عَلَى أُمِّ سَلَمَةَ فَقَالَتْ لِی أَیُسَبُّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فِیکُمْ قُلْتُ مَعَاذَ اللَّهِ أَوْ سُبْحَانَ اللَّهِ أَوْ کَلِمَةً نَحْوَهَا قَالَتْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ مَنْ سَبَّ عَلِیًّا فَقَدْ سَبَّنِی .

 عبد الله جدلی می گوید : بر ام سلمه وارد شدم ، به من فرمود : آیا کسی در میان شما هست که پیامبر خدا صلی الله علیه وآله را سبّ کند ؟ گفتم : پناه بر خدا ... فرمود : از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم شنیدم که فرمود : هر کس علی (علیه السلام) را سب کند ، به درستی که مرا سبّ کرده است .

 مسند احمد ، الإمام احمد بن حنبل ، ج 6 ، ص 323 و خصائص أمیر المؤمنین (ع) ، النسائی ، ص 99 و تاریخ مدینة دمشق ، ابن عساکر ، ج 42 ، ص 266 و تاریخ الإسلام ، الذهبی ، ج 3 ، ص 634 و البدایة والنهایة ، ابن کثیر ، ج 7 ، ص 391 و المناقب ، الموفق الخوارزمی ، ص 149 و جواهر المطالب فی مناقب الإمام علی (ع) ، ابن الدمشقی ، ج 1 ، ص 66

 حاکم نیشابوری بعد از حدیث می‌گوید:

 هذا حدیث صحیح الاسناد ولم یخرجاه .

 المستدرک ، الحاکم النیسابوری ، ج 3 ، ص 121.

 سند این حدیث صحیح است ؛ ولی بخاری و مسلم آن را نیاورده‌اند .

 و هیثمی نیز می‌گوید :

 رواه أحمد ورجاله رجال الصحیح غیر أبى عبد الله الجدلی وهو ثقة .

 مجمع الزوائد ، الهیثمی ، ج 9 ، ص 130 .

 احمد آن را نقل کرده و راویان آن ، راویان صحیح بخاری هستند ، غیر از أبی عبد الله الجدلی که او مورد اعتماد است .

مارگیر بغدادَ

 مارگیری در زمستان به كوهستان رفت تا مار بگیرد. در میان برف اژدهای بزرگ مرده‌ای دید. خیلی ترسید, امّا تصمیم گرفت آن را به شهر بغداد بیاورد تا مردم تعجب كنند, و بگوید كه اژدها را من با زحمت گرفته‌ام و خطر بزرگی را از سر راه مردم برداشته‌ام و پول از مردم بگیرد. او اژدها را كشان كشان , تا بغداد آورد. همه فكر می‌كردند كه اژدها مرده است. اما اژدها زنده بود ولی در سرما یخ زده بود و مانند اژدهای مرده بی‌حركت بود. دنیا هم مثل اژدها در ظاهر فسرده و بی‌جان است اما در باطن زنده و دارای روح است.

 مارگیر به كنار رودخانة بغداد آمد تا اژدها را به نمایش بگذارد, مردم از هر طرف دور او جمع شدند, او منتظر بود تا جمعیت بیشتری بیایند و او بتواند پول بیشتری بگیرد. اژدها را زیر فرش و پلاس پنهان كرده بود و برای احتیاط آن را با طناب محكم بسته بود. هوا گرم شد و آفتابِ عراق, اژدها را گرم كرد یخهای تن اژدها باز شد، اژدها تكان خورد، مردم ترسیدند، و فرار كردند، اژدها طنابها را پاره كرد و از زیر پلاسها بیرون آمد, و به مردم حمله بُرد. مردم زیادی در هنگام فرار زیر دست و پا كشته شدند. مارگیر از ترس برجا خشك شد و از كار خود پشیمان گشت. ناگهان اژدها مارگیر را یك لقمه كرد و خورد. آنگاه دور درخت پیچید تا استخوانهای مرد در شكم اژدها خُرد شود. شهوتِ ما مانند اژدهاست اگر فرصتی پیدا كند, زنده می‌شود و ما را می‌خورد.

(مثنوی معنوی)

نامه ی خدا

مردی همسر و سه فرزندش را ترک کرد و در پی روزی خود و خانواده اش راهی سرزمینی دور شد... فرزندانش او را از صمیم قلب دوست داشتند و به او احترام می گذاشتند.

مدتی بعد ، پدر نامه ی اولش را به آن ها فرستاد. بچه ها آن را باز نکردند تا آنچه در آن بود بخوانند ، بلکه یکی یکی آن را در دست گرفته و بوسیدند و گفتند : این نامه از طرف عزیزترین کس ماست.

سپس بدون این که پاکت را باز کنند ، آن را در کیسه‌ی مخملی قرار دادند ... هر چند وقت یکبار نامه را از کیسه درآورده و غبار رویش را پاک کرده و دوباره در کیسه می‌گذاشتند... و با هر نامه ای که پدرشان می فرستاد همین کار را می کردند.

سال ها گذشت. پدر بازگشت، ولی به جز یکی از پسرانش کسی باقی نمانده بود، از او پرسید : مادرت کجاست ؟ پسر گفت : سخت بیمار شد و چون پولی برای درمانش نداشتیم، حالش وخیم تر شد و مرد.

پدر گفت : چرا ؟ مگر نامه ی اولم را باز نکردید ؟ برایتان در پاکت نامه پول زیادی فرستاده بودم! پسر گفت : نه . پدر پرسید : برادرت کجاست ؟ پسر گفت : بعد از فوت مادر کسی نبود که او را نصیحت کند ، او هم با دوستان ناباب آشنا شد و با آنان رفت .

پدر تعجب کرد و گفت : چرا؟ مگر نامه ای را که در آن از او خواستم از دوستان ناباب دوری گزیند ، نخواندید؟ پسر گفت :نه ...

 مرد گفت : خواهرت کجاست ؟ پسر گفت : با همان پسری که مدت ها خواستگارش بود ازدواج کرد الآن هم در زندگی با او بدبخت است. پدر با تأثر گفت : او هم نامه‌ی من را نخواند که در آن نوشته بودم این پسر آبرودار و خوش نامی نیست و من با این ازدواج مخالفم ؟ پسر گفت : نه .. ......... به حال آن خانواده فکر کردم و این که چگونه از هم پاشیده شدند ، سپس چشمم به قرآن روی طاقچه افتاد که در قوطی مخملی زیبایی قرار داشت. وای بر من ...! رفتار من با كلام الله مثل رفتار آن بچه ها با نامه های پدرشان است! من هم قرآن را می‌بندم و در کتابخانه ام می گذارم و آن را نمی خوانم و از آنچه در اوست ، سودی نمی برم، در حالی که تمام آن روش زندگی من است.

.

.

.

ای کاش فکر می کردیم.چرا نامه ی خدا به خودمان را نمی خوانیم ؟ چرااز دیگ کمتر شده ایم زیرا دیگ سیاه می شود تا دیگران را سیر کند و لی بعضی از ما مردم را سیاه میکنیم تا خودمان را سیر کنیم .

خصلتهاى ايمان

من مواعظ النبي صلى الله عليه وآله وسلّم:

ثلاثٌ من كنّ فيه استكمل خصال الإيمان:

الذي إذا رضي، لم يُدْخِله رضاه في باطلٍ وإذا غَضِبَ لم يخرجه الغضب من الحقّ وإذا قدر لم يتعاط ما ليس له.

(تحف العقول صفحه 43)

خشنودى و محبت كسى او را به باطل نكشاند كه موجب شود به ناحق از آن شخص دفاع كند و همچنين غضب، او را به برخوردهاى غلط و خروج از حق نكشاند، و در هنگام قدرت، كارهايى را كه حق او نيست مرتكب نشود.

شرح حدیث معناى روايت، اين نيست كه ايمان در اين سه خصلت منحصر است، بلكه مراد اين است كه در هر كس، اين سه خصلت وجود داشته باشد، حاكى از اين است كه همه خصال ايمان، در او جمع است. چون هر يك از اينها متوقّف بر مجموعه‏اى از صفات نيك و كاشف از آنها است.

 مکارم اخلاق

إنّ اللّه  تَبارَكَ وَتَعالى خَصَّ رَسولَ اللّه  صلى الله عليه و آله بِمَكارِمِ الأخلاقِ ، فَامتَحِنوا أنفُسَكُم فَإن كانَت فيكُم فَاحمَدوا اللّه  عَزَّوَجَلَّ وَارغَبوا إلَيهِ فى الزِّيادَةِ مِنها ـ فَذَكَرَها عَشرَةً ـ : اليَقينُ ، والقَناعَةُ ، والصَّبرُ ، والشُّكرُ ، والحِلمُ ، وحُسنُ الخُلقِ ، والسَّخاءُ ، والغَيرَةُ ، والشَّجاعَةُ ، والمُروءَةُ؛

خداى تبارك وتعالى رسول خدا صلى الله عليه و آله را به مكارم اخلاق مخصوص گردانيد. پس شما نيز خود را بيازماييد، اگر اين صفت ها در شما بود خداى عزوجل را سپاس گوييد و از او اين مكارم را بيشتر بخواهيد. ـ سپس آن ده خصلت را برشمردند ـ : يقين، قناعت، صبر، شكر، بردبارى، خوش اخلاقى، سخاوت، غيرت، شجاعت و جوانمردى.     

(نهج البلاغه، خطبه 91

 بهترین ها